Jeśli dobrowolnie zrezygnujesz z pracy, świadczenia dla bezrobotnych otrzymasz wyłącznie, jeśli z pracy zrezygnowałeś(-aś) z „uzasadnionej przyczyny”.

Uzasadniona przyczyna oznacza, że zaistniał konkretny powód rezygnacji. Powód rezygnacji powinien być na tyle znaczący, aby można go zakwalifikować jako „wymuszone zwolnienie”. Oznacza to, że każda rozsądna osoba w podobnej sytuacji zrezygnowałaby z własnej woli z pracy.

Uzasadniony powód do rezygnacji to:

• złamanie prawa stanowego lub federalnego przez pracodawcę;
• zmiana warunków pracy;
• nadużycia ze strony współpracowników lub przełożonych;
• odmowa zapłaty za wykonaną pracę przez pracodawcę;
• obcięcie godzin, świadczeń, pensji; lub
• zmiana godzin pracy przez przełożonego, która powoduje problemy z organizacją opieki nad dziećmi lub transportem.

Uzasadnionym powodem rezygnacji z pracy nie jest:

• brak możliwości zorganizowania opieki w ciągu dnia (o ile nie jest to spowodowane zachowaniem przełożonego);
• brak transportu do pracy (o ile nie nastąpiła zmiana lokalizacji wykonywania pracy);
• stres związany z wykonywaniem obowiązków służbowych;
• brak oczekiwanego porozumienia ze współpracownikiem lub przełożonym; lub
• niewielkie zmniejszenie liczby godzin, świadczeń lub stawki.

Przed złożeniem rezygnacji zawsze należy spróbować rozwiązać problemy w pracy z pracodawcą. Jeśli posiadasz poradnik pracownika, uważnie go przejrzyj. Może się w nim znaleźć rozdział ze wskazówkami, co robić w przypadku problemów w pracy. Należy postępować zgodnie z wymaganiami wypisanymi w poradniku. To okaże się pomocne w przypadku potencjalnego pozwu za nielegalne zachowanie pracodawcy.

Szczegółowo zapisuj wszelkie listy, wiadomości e-mail lub inne wiadomości wymieniane z przełożonym. Jeśli odbywacie osobiste rozmowy, po ich zakończeniu wykonaj notatkę. Jeśli to możliwe, po spotkaniu wyślij przełożonemu wiadomość e-mail z podsumowaniem, jak zrozumiałeś(-aś) waszą rozmowę.

Jeśli masz problemy w pracy, porozmawiaj z prawnikiem, aby wiedzieć, zgodnie z jakimi procesami należy postępować. W ten sposób zabezpieczysz świadczenia z tytułu bezrobocia. Prawnik może również pomóc Ci w trakcie pozwu.

Co się stanie, jeśli zrezygnuję nie z powodu winy pracodawcy?

Czasami możesz zakwalifikować się do otrzymywania świadczenia z tytułu bezrobocia, nawet jeśli powodem rezygnacji z pracy nie była wina pracodawcy.

Prawdopodobnie i tak otrzymasz status bezrobotnego, jeśli zrezygnujesz z powodu:

• problemów ze zdrowiem;
• zajmowania się chorym członkiem rodziny lub członkiem rodziny z niepełnosprawnością;
• praw posiadanych w ramach umowy związkowej jako członek związku;
• przemocy domowej; lub
• ze względu na konieczność przeprowadzki za współmałżonkiem, który zmienia pracę lub otrzymał(-a) przydział wojskowy.

Co się stanie, jeśli zrezygnuję z prace ze względu na obawy związane z koronawirusem („COVID-19”)?

W przypadku rezygnacji z pracy ze względu na koronawirusa obowiązują te same zasady. Aby otrzymać świadczenia z tytułu bezrobocia, nadal konieczne jest podanie uzasadnionej przyczyny. Nadal przed podjęciem decyzji o rezygnacji należy podjąć odpowiedni wysiłek w celu rozwiązania wszelkich problemów z pracodawcą.

„Uzasadniona przyczyna” to:

• kwarantanna domowa po stwierdzeniu u Ciebie obecności koronawirusa przez licencjonowanego lekarza;
• konieczność pozostania w domu ze względu na zdiagnozowanie koronawirusa u współmałżonka(-i), rodzica lub dziecka przez lekarza;
• kwarantanna domowa nakazana lub zalecona przez rząd; lub
• rezygnacja z pracy w celu opieki nad dzieckiem z powodu zamknięcia szkół w kraju.